Komentarze do: „W oblężeniu” czyli o życiu pod ostrzałem na sarajewskiej ulicy

Autor: balkanyrudej

balkanyrudej — Fri, 20 Mar 2015 07:44:00 +0000

Ja właśnie muszę wrócić do Sarajewa, by zajrzeć na Logavinę :)Choć prawda jest taka, że nawet bez tej książkowej motywacji i tak bym chciała tam znowu wrócić.
I również uważam, że Bałkany uzależniają, ale muszę przyznać, że jest to przyjemne i całkiem zdrowe uzależnienie (o ile o zdrowiu w przypadku uzależnień można w ogóle mówić) 😉
Cieszę się, że mój blog przypadł Ci do gustu i życzę miłej lektury. Pozdrawiam serdecznie!

Autor: BraveSirRobin

BraveSirRobin — Thu, 19 Mar 2015 19:20:00 +0000

W zeszłym roku odwiedziliśmy Sarajewo pierwszy raz. Rezerwację zrobiłem przed wyjazdem, zanim jeszcze wpadła mi w ręce książka „W oblężeniu…”. Okazało się, że będziemy mieszkać właśnie na ulicy Logavina 🙂 Chodziłem po niej z książką i naszkicowaną w niej mapka ulicy, szukając opisanych tam miejsc. W teraźniejszym gwarze tego miasta trudno uwierzyć, że tak wyglądało życie w oblężonym przez 4 lata Sarajewie.
A miasto…nie daje o sobie zapomnieć. Już planuję ponowne odwiedziny w Sarajewie. Bałkany uzależniają 😉
Ciekawy blog, jestem w trakcie czytania kolejnej relacji. Pozdrawiam

Autor: balkanyrudej

balkanyrudej — Fri, 27 Feb 2015 10:51:00 +0000

Już zabieram się za lekturę Twojego wpisu!
Niewątpliwie historia w Sarajewie jest dotkliwie namacalna.

Autor: Marta

Marta — Mon, 23 Feb 2015 18:45:00 +0000

Sarajewo to miejsce, w którym czuje się, że ten kraj jest mocno doświadczony przez wojnę. Zapraszam do siebie na opowieści wojenne: http://podrozeodkuchni.pl/2013/10/opowiesci-wojenne-cz-1-sarajewo/ To prawdziwe historie naszego przewodnika po stolicy Bośni i Hercegowiny!

Autor: balkanyrudej

balkanyrudej — Mon, 23 Feb 2015 13:46:00 +0000

Z jednej strony dobrze, że powstają. Z drugiej…cóż, ludzie się niczego z biegiem czasu nie uczą. I jest to troszkę przerażające, że powielane są te same błędy :/

Autor: balkanyrudej

balkanyrudej — Mon, 23 Feb 2015 13:45:00 +0000

Trzeba Barbarze Demick przyznać, że ma świetny styl pisania i potrafi w obrazowy, ale nie przekombinowany sposób, wszystko dokładnie opisać. Choć nie interesuję się aż tak Koreą, to może sięgnę po jej książkę.

Autor: Ewa

Ewa — Sun, 22 Feb 2015 15:58:00 +0000

Takie książki poruszające trudne tematy…. szkoda, że muszą powstawać, ale muszą, by uczyć ludzi, jaka była historia. Choć niełatwo się je czyta, to mimo wszystko chętnie po nie sięgam.

Autor: wojazer.co

wojazer.co — Sun, 22 Feb 2015 12:42:00 +0000

Samo nazwisko autorki jest dla mnie mega rekomendacją, żeby sięgnąć po tą książkę. Twoja rekomendacja też wiele znaczy. Jeśli chodzi o autorkę, jest ona wg mnie autorem najlepszej na polskim rynku książki o Korei Północnej – „Światu nie mamy czego zazdrościć”.

Autor: balkanyrudej

balkanyrudej — Sun, 22 Feb 2015 08:32:00 +0000

Nadzieja w Sarajewie była przez długi czas bardzo silna, bo w końcu mawia się, że „nadzieja umiera ostatnia”. Ludzie zostali wystawieni na ogromną próbę.

Autor: Amused Observer

Amused Observer — Fri, 20 Feb 2015 17:43:00 +0000

Dopiszę książkę do swojej listy.
Pamiętam jak kilka miesięcy przed tymi wydarzeniami spotkałam dziewczynę z Sarajewa, która opowiadała o swoim mieście, o sytuacji i o tym, że wszyscy mają nadzieję, że wszystko będzie dobrze…