II Zawody DH Telegraf – Memoriał Edwina Chlewickiego. Kwiecień 2016

balkanyrudej

19 kwietnia 2016

Już po raz drugi na kieleckim Telegrafie odbyły się Zawody DH w ramach Memoriału Edwina Chlewickiego. Oczywiście nie mogło nas tam zabraknąć – Marka w roli zawodnika, a mnie w roli fotografa-amatora. Podczas tegorocznej edycji pogoda dopisała – było ciepło, słonecznie, iście wakacyjnie. Zapewne dzięki temu frekwencja na zawodach była naprawdę wysoka. Wystartowało 110 zawodników – 106 panów i 4 panie. Jak na małą, kielecką górkę to naprawdę super wynik, w szczególności, że oprócz lokalnych riderów, zjechali również zawodnicy z innych, nawet bardzo odległych stron Polski. Dzięki temu mój lokalny patriotyzm rośnie w siłę, bo wreszcie coraz więcej osób zaczyna kojarzyć Kielce, a co najlepsze chce do tego miasta wracać. Świadczy o tym chociażby to, ile osób pytało się nas o polecane trasy rowerowe, noclegi lub ciekawe atrakcje. I o to chodzi. Niech Świętokrzyskie zacznie być znane i popularne. I niech rowerzyści niosą w Polskę dobrą nowinę, że region ten jest godny uwagi.

Jeśli zaś chodzi o same zawody, to ja mogę co najwyżej zrelacjonować wrażenia naszej ekipy. Bo jednak byłam tylko postronnym obserwatorem, który przez większość czasu patrzył na wszystko przez pryzmat aparatu. Generalnie jestem z siebie dumna, bo opanowałam technikę kibicowania i fotografowania jednocześnie. Jeszcze parę lat temu kompletnie mi to nie wychodziło, więc Marek dostawał ode mnie nieostre zdjęcia. Jednak praktyka czyni mistrza! A wracając do wrażeń, to generalnie panom trasa się podobała, aczkolwiek narzekali, że momentami była nieco za bardzo rozjeżdżona i tworzyły się dziury w torze. Oprócz tego hopa tuż przed metą okazała się być dość problematyczna i sporo osób kończyła ją glebą. Według Marka wynika to z tego, że nie nadaje się to latania przy dużych prędkościach, jakie jednak osiągali zawodnicy walczący o najszybszy czas przejazdu. Wszyscy byli zachwyceni ekipą kibicującą w lesie, która śpiewała kolędy, pieśni patriotyczne oraz inne, radosne piosenki. Prawda jest taka, że ich okrzyki słychać było na samym dole, więc naprawdę się starali i zdzierali gardła. Moim osobistym mistrzem tych zawodów był Rudy, komentator sportowy (głównie sportów ekstremalnych) ale również dziennikarz Radia Campus, który przez cały czas strzelał takimi tekstami, że ja dostawałam bólu brzucha ze śmiechu. Brawo dla Ciebie!

Jak poszło naszej ekipie? Markowi na pierwszym przejeździe spodnie wkręciły się w łańcuch, a na drugim przejeździe łańcuch mu się zerwał i dalszą jazdę kontynuował bez niego. Marcin zwany od zawodów „Meteorem” zajął drugie miejsce w kategorii Masters. Pozostałych dwóch panów czyli Andrzejek oraz Piotrek zaliczyli bezproblemowe przejazdy i po prostu dobrze się bawili. Ja oczywiście chciałabym pogratulować wszystkim, którzy znaleźli się na podium, ale przede wszystkim tym, którzy zagadywali, pozowali do zdjęć, machali i uśmiechali się z wyciągu. Niech poniższe zdjęcia będą dla Was pamiątką z tych zawodów. Ale ale, ponieważ nie mogłam zamieścić tu prawie 300 zdjęć, dlatego dzielę się nimi z Wami tutaj -> KLIK, skąd możecie je sobie ściągnąć. Dzięki i do zobaczyska na kolejnym Memoriale Edwina Chlewickiego, a plotki głoszą że będzie to jeszcze w tym roku!